ಕೋಟಿ ಚೆನ್ನಯರ ಕಾಲೋತ್ತರದ ಎಣ್ಮೂರು

ಬಲ್ಲಾಳರು ಉಗಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಪೀಕದಾನಿ

ಪುತ್ತೂರು ಹೆಗ್ಡೆ ಬೀಡಿಗೆ ಸೇರಿದ ಗುತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಕುರಿಯ ಗುತ್ತು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಗುತ್ತಿನ ಒಡೆಯ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮರಣ ಪಟ್ಟಾಗ ಗುತ್ತಿನ ಒಡತಿಯೇ ಗುತ್ತು ಗಾರ್ತಿಯಾಗಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾಯಿತು. ಗುತ್ತಿನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಕುಟುಂಬಬೊಂದಿತ್ತು. ಈ ಕುಟುಂಬದ ಯುವಕನೊಬ್ಬ ಪುತ್ತೂರು ಹೆಗ್ಡೆ ಅರಸನ ಸೈನಿಕ ಮುಖಂಡನಾಗಿದ್ದನು. ಈತ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಕಳಕೊಂಡು, ತಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ಮದುವೆಯಾದ ಪತ್ನಿಯೊಡನೆ ವಾಸವಾಗಿದ್ದನು. ಆಗ ಸಾರ್ವಭೌಮರಾಗಿ ವಿಜಯನಗರದ ರಾಮರಾಯನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದನು. ತುಳು ನಾಡಿನ ಅಧೀನ ಅರಸನಾಗಿ ಇಕ್ಕೇರಿಯ ಸಣ್ಣ ಸಂಕಣ್ಣ ನಾಯಕ ಆಳುತ್ತಿದ್ದ. ವಿಜಯ ನಗರದ ರಾಮ ರಾಯನಿಗೆ ಮತ್ತು ಬಹುಮನಿ ಸುಲ್ತಾನರಿಗೆ ಮನಸ್ತಾಪಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಬಂದು ಮಹಾ ಯುದ್ಧದ ಸೂಚನೆಗಳು ಕಂಡು ಬಂದವು. ಈ ಯುದ್ದ ಗೆಲ್ಲುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅಪಾರ ಸೈನ್ಯದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಮತ್ತು ಧನ ಸಂಪತ್ತು ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಸಂಕಣ್ಣ ನಾಯಕ, ತುಳುನಾಡಿನ ಮಾಂಡಲಿಕರಿಗೆ ಮತ್ತು ಬೀಡಿನ ಬಲ್ಲಾಳರಿಗೆ-ವೀರ ಸೈನಿಕರೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧದ ಖಚರ್ಿಗಾಗಿ ನಿಧಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಕೊಡುವಂತೆ ರಾಜ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯ ಮೂಲಕ ಆಜ್ಞೆ ಕಳುಹಿಸಿದ. ಈ ಸುತ್ತೋಲೆ ಪುತ್ತೂರು ಹೆಗ್ಡೆಯರಸನ ಬೀಡಿಗೆ ಬಂದಾಗ ರಾಜ, ಬೀಡಿನ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಭೆ ಕರೆದನು. ನಾಲ್ಕು ಗುತ್ತಿನ ಮುಖಂಡರು ಮತ್ತು ಸೈನಿಕ ನಾಯಕರು ಓಲಗದ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು. ಯುದ್ಧದ ಖಚರ್ಿಗೆ ಸಂಪತ್ತು ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದರು. ಯುದ್ಧಕಾಗಿ ತೆರಳಬೇಕಾದ ಯುವಕರ ಕುರಿತಾಗಿ ಮಾತುಕತೆಗಳು ಆರಂಭವಾದವು. ದಂಡಿನ ನಾಯಕ ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕ ಮುಂದಾಗಿ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ಕುರಿಯದ ಗುತ್ತುಗಾತರ್ಿ ಎದ್ದು ನಿಂತು. ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿದಳು. ಹೊಸದಾಗಿ ಮದುವೆಯಾದ ಈ ಯುವಕ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋದಲ್ಲಿ ಈತನ ಹೆಂಡತಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ತುಂಬಿದ ಗಭರ್ಿಣಿಯಾಗಿದ್ದು ಅವಳ ರಕ್ಷಣೆಯ ಭಾರ ಹೊರುವವರು ಯಾರು ಇಲ್ಲಾದ ಕಾರಣ ಅವನನ್ನು ಕಳುಹಿಸುವುದು ಯೋಗ್ಯವಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಆದರೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕ ನಮ್ಮ ಸೌರ್ವಭೌಮರಿಗೆ ಒದಗಿದ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ನಾನು ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸೈನಿಕನಾಗಿ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳೆಂಬ ಮಮತೆಯಿಂದ ಹಿಂದೆ ಉಳಿಯುವುದು ಧರ್ಮವಲ್ಲ. ನಾನು ಯುದ್ಧಕೆ ತೆರೆಳದೆ ಹೋದರೆ ಕರ್ತವ್ಯ ಪಾಲನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಂತಾಗುವುದು. ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿಗೆ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯ ಕೆಲಸವೊಂದಕ್ಕೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡ ತಾನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದವನು, ಯುದ್ಧದಿಂದ ಮರಳಿ ಬರುವ ತನಕ ನನ್ನ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿಯನ್ನೇ ಕೇಳಿಕೊಂಡನು. ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು.

ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದನು. ತಾಳಿಕೋಟೆಯ ಕದನ. ಯುದ್ಧ ಮಾತ್ರ ವಿಜಯ ನಗರಕ್ಕೆ ಅಪಜಯವಾಗಿ ವಿಜಯನಗರ ಪತನವಾಯಿತು. ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಮಡಿದು ಹೋದನು. ಇತ್ತ ಈತನ ಪತ್ನಿ ಗಂಡು ಮಗುವಿಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟು ದೇವರ ಪಾದ ಸೇರಿದಳು. ಮಗುವಿನ ಲಾಲನೆ ಪಾಲನೆಯ ಭಾರ ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿಗೆ ತಾನಾಗಿಯೇ ಒದಗಿ ಬಂತು. ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿ ಈ ಮಗುವನ್ನು ತನ್ನ ಮಗುವೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿ ಸಾಕಿದಳು. ಮುದ್ದಾದ ಮಗು ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಂದನಾಗಿಯೇ ಬೆಳೆದನು. ಈತನಿಗೆ ಮಮ್ಮದೆ/ಮಮ್ಮಾಲಿಯೆಂದು ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದಳು. ಆದರೆ ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಕುಂಞಯೆಂದು ಕರೆಯ ತೊಡಗಿದಳು. ಈ ಮಗು ಯಾವ ಕೊರತೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಗುತ್ತಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗುತ್ತಿನ ಮಗನಂತೆ ಬೆಳೆದನು. ಹುಡುಗನಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಮೇಲೆ ಗುತ್ತಿನ ಮನೆಯ ನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತಾನೂ…. ಸಹ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅದೊಂದು ದಿನ ದನಗಳನ್ನು ಮೇಯುಸಲು ಹೋದವನು ಅರಳಿ ಮರದ ಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅರಳಿ ಮರಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋದನು. ಮರಗಳ ಎಲೆಗಳೆಡೆಯಿಂದ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣ ಮುಖಕ್ಕೆ ಬೀಳ ತೊಡಗಿತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇದನ್ನು ಕಂಡ ನಾಗರ ಹಾವೊಂದು ಮಮ್ಮಾಲಿಯ ಮುಖಕ್ಕೆ ಬೀಳುವ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿ ಹೆಡೆ ಬಿಚ್ಚಿ ನಿಂತಿತು. ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಕಳೆದಿರಬಹುದು. ಗೋಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನೋಡಿದಾಗ ನಾಗರ ಹಾವನ್ನು ಕಂಡು ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕಿದರು. ನಾಗರ ಹಾವು ಮುದುಡಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯಿತು. ಎಚ್ಚರಿಕೆಗೆ ಬಂದ ಮಮ್ಮಾಲಿ ಏನು ಎಣಿಸಿದನೋ? ಅವನು ಎಂದಿನಂತೆ ಗೋವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮನೆಗೆ ತೆರಳಿದನು.

ಈ ಹುಡುಗ ಬೇಳೆಯುತ್ತಾ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಕಾರಣಿಕ ಪುರುಷನಾಗಿ ಕಾಣತೊಡಗಿದ. ನಿತ್ಯ ಗೋವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಾಗ ದನಗಳು ದಷ್ಷ ಪುಷ್ಟವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಯಥೇಷ್ಟ ಹಾಲು ಕೊಡಲಾರಂಭಿಸುದವು.ಗದ್ದೆಯ ಹುಣಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರೆ ಭತ್ತದ ಸಸಿಗಳು ಹುಲುಸಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾವುದಾದರು ಕಾಮಗಾರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದರೆ, ನಿರಾಂತರವಾಗಿ ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತು. ಇದರಿಂದ ಗುತ್ತಿನ ಮನೆ ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಈತನನ್ನು ನೆರೆ ಕರೆಯ ಅನೇಕರು ಕರೆದು ಸಂಪತ್ತು ವೃದ್ಧಿಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮೊದಲಾಗಿ ಇವನಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಗೆಲವು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಪ್ರತಿಫಲವಾಗಿ ಹಾಲು ಬೆಣ್ಣೆ, ತುಪ್ಪ, ಹಣ್ಣು ಹಂಪಲು ಕೊಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದರು. ಈಗ ಮಾಮ್ಮಲಿ ದಪ್ಪ ಪುಷ್ಟವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಯುವಕನಾದ. ಊರಿನ ನ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಇಕ್ಕೆಡೆಗೂ ಸಮಾಧಾನವಾಗುವಂತೆ ತೀರಿಸುತ್ತಿದ್ದು, ಊರ ಪರವೂರಿನ ಜನರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಪಾತ್ರನಾದ.

ಅದೊಂದು ದಿನ ಪುತ್ತೂರು ಕುರಿಯದ ಗುತ್ತಿನ ಮನೆಯ ಕಪಿಲೆ ದನವನ್ನು ಹುಲಿಯೊಂದು ಹಿಡಿದು ಕೊಂದು ಹಾಕಿತು. ಈ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ಗುತ್ತಿನ ಒಡತಿ ಕುಂಞ ನಮ್ಮ ದನ ಹೋಯಿತಲ್ಲಾ…. ಎಂದು ಪ್ರಲಾಪಿಸಿದಳು. ಮಮ್ಮಾಲಿಗೆ ತನ್ನ ಸಾಕು ತಾಯಿಯ ಮಾತು ಕೇಳಿ ತುಂಬಾ ದುಃಖಿಸಿ, ಕುಳಿತು ಯೋಚಿಸಿಸುತ್ತಿದ್ದವನು, ಒಂದು ನಿಧರ್ಾರಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ನಿಧರ್ಾರವನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಸದೆ ಅವನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಇದ್ದನು. ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ಮಮ್ಮಾಲಿ ಕರಿಯ ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು, ಭಾರೀ ಗಾತ್ರದ ದೊಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ದನ ಸತ್ತು ಬಿದ್ದು ಕಡೆಗೆ ನಡೆದನು. ಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ದನದ ಮಗ್ಗುಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಕಂಬಳಿ ಮುಸುಕು ಹಾಕಿಕೊಂಡನು. ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಕಳೆದಿರಲಿಲ್ಲಾ. ಹುಲಿ ಘಜರ್ಿಸುತ್ತಾ ಬಂದು-ದನದ ಎದೆ ಗುಂಡಿಗೆಯನ್ನು ಮೊದಲೇ ಸೀಳಿ ಹಾಕಿದ ಭಾಗಕ್ಕೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ ಮಾಂಸ ತಿಂದು ರಕ್ತ ಕುಡಿಯತೊಡಗಿತು. ಮಲಗಿದ್ದ ಮಮ್ಮಾಲಿ ಸಮಯ ಸಾಧಿಸಿ ಹುಲಿಯ ಬಾಲ ಹಿಡಿದು ದೊಣ್ಣೆಯಿಂದ ಹೊಡೆಯತೊಡಗಿದನು. ಹುಲಿಯು ಅಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದಾಗ ಮಮ್ಮಾಲಿಯ ಬಲವಾದ ಪೆಟ್ಟು ತಲೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಹುಲಿ ಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿತು. ಕಾಡಿನಿಂದ ಬೀಳಲು ಹರಿದು ಸತ್ತ ಹುಲಿಯ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಬಿಗಿದು, ಗುತ್ತಿನ ಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ಹಾಕಿದನು. ಗುತ್ತಿನ ಒಡತಿ ಕೂಡಿದಂತೆ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾರೂ ದಿಗಿಲಾದರೂ ಮಮ್ಮಾಲಿಯ ದೈರ್ಯ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಮೆಚ್ಚಿ ಕೊಂಡಾಡಿದರು. ಈ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿದ ಊರವರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ಸೇರಿದರು. ಮರುದಿನ ಹುಲಿಯೊಂದಿನ ಮಮ್ಮಾಲಿಯ ಮೆರವಣಿಗೆಯಾಗಿ ಧನಕನಕಾದಿಗಳನ್ನು ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟು ಗೌರವಿಸಿದರು. ಶರೀರಕ್ಕೆ ಬಲವೆಷ್ಟಿದ್ದರೂ ಗರಡಿ ವಿದ್ಯೆ ಅಗತ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿದ ಊರಿನ ಗಣ್ಯರನೇಕರು ಮಮ್ಮಾಲಿಯನ್ನು ಗರಡಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸುವಂತೆ ಗುತ್ತಿನ ಒಡತಿಗೆ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಗುತ್ತಿಗಾರ್ತಿ ಗರಡಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಲು ಮುಂದಾದಳು ಆದರೆ ಪುತ್ತೂರಿನಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಶಾಲೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಟ್ಲದರಸರ ಅನುದಾನದಿಂದ ವಿಟ್ಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಗರಡಿ ಶಾಲೆಯಿತ್ತು. ಗುತ್ತುಗಾರ್ತಿ ವಿಟ್ಲದರಸರ ಮನ ಒಲಿಸಿ ಮಮ್ಮಾಲಿಗೆ ವಿಟ್ಲದ ಗರಡಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸೀಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು.

ಈ ಮಮ್ಮಾಲಿ ಬ್ಯಾರಿಯ ಹಿನ್ನಲೆಯೇನು? ತುಳು ನಾಡಿನಲ್ಲಿ 4-5 ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಮುಸ್ಸಿಮರಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಲ್ಲಿ- 1) ಮಹ್ಮದೀಯರು 2) ಮೇನರರು 3) ಮಾಪಿಳ್ಳೆಯವರು 4) ನವಾಯಿತರು 5) ಮುಸಲ್ಮಾನರು (ಪುದಿಯ ಇಸ್ಲಾಂ) ಇವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಮಾಪಿಳ್ಳೆಯವರು. ಇವರು ತಳುನಾಡಿನ ದಕ್ಷೀಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಬಂಗರಸರ ಮತ್ತು ಚೌಟ ರಾಣಿಯ ಸೈನ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೈನಿಕರಾಗಿಯೂ, ಸೇನಾಧಿಪತಿಗಳಾಗಿಯೂ ಇದ್ದರಂತೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಪಿಳ್ಳೆಯವರು ಅನೇಕ ಒಳ ಅರಸರ, ಬೀಡಿನ ಬಲ್ಲಾಳರ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದು ಸೈನಿಕ ನೆಲೆಯಿಂದ, ವ್ಯಾಪಾರದ ನೆಲೆಯಿಂದ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಈ ಕಥಾ ನಾಯಕ ಮಾಪಿಳ್ಲೆ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವನೆಂದು ತಿಳಿಯಲಾಗಿದೆ.

ವಿಟ್ಲದಲ್ಲಿ ಗರಡಿ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿತವನು ದೇರಣ್ಣ ಗೌಡನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಎಣ್ಮೂರಿಗೆ ಬೀಡಿಗೆ ಸೇರಿದ ಕತೆಯನ್ನು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿದ್ದೇವೆ. ಮಮ್ಮಾಲಿ ಎಣ್ಮೂರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಕೋಟಿ ಚೆನ್ನಯರ ಕಾಲ ಕಳೆದು ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷಗಳು ಮಾತ್ರ ಕಳೆದಿರಬಹುದು. ಎಣ್ಮೂರು ಬೀಡು ಮಮ್ಮಾಲಿಯ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಎಣ್ಮೂರು ದೇವ ಬಲ್ಲಾಳರಸರು ಬೊಗರಸ ಬೀಡುಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಶ್ರೇಷ್ಠರೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಪ್ರಜಾ ಪರಿಪಾಲನೆಯಲ್ಲಿ ಬಲ್ಲಾಳರು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಆಳುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಜನಪ್ರಿಯ ಅರಸರೂ ಆಗಿದ್ದರು. ವೀರ ಮಂಜು ಪೆರ್ಗಡೆ, ಕೋಟಿ ಚೆನ್ನಯರಂಥ ಮಹಾ ಯೋಧರನ್ನು ಗಳಿಸಿಗೊಂಡ ದೇವ ಬಲ್ಲಾಳರು ಮಮ್ಮಾಲಿಯಂತಹ ವೀರ ಯೋಧನ್ನು ಪಡೆದುದಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು.